Ένας από τους προβληματισμούς των γονέων σήμερα ειδικά όσο αφορά την προ-εφηβεία και την εφηβεία είναι η πρώιμη είσοδος των παιδιών σε αυτή την περίοδο και η υιοθέτηση συμπεριφορών που θα ταίριαζαν ίσως περισσότερο σε μεγαλύτερες ηλικίες. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Θα έλεγα πως ίσως το φαινόμενο ξεκινά από πολύ νωρίς καθώς σε πολλές περιπτώσεις, περιμένουμε από τα παιδιά από πολύ μικρά να μοιάζουν οπτικά αλλά και να συμπεριφέρονται ως ενήλικες. Στις μικρότερες ηλικίες είναι χαριτωμένο με αποτέλεσμα να μη μας ξενίζει, να μην το παρατηρούμε ή και να το ενθαρρύνουμε. Σε μεγαλύτερες όμως ηλικίες μας προβληματίζει και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα το επικρίνουμε.
Πιο συγκεκριμένα, η μόδα των παιδιών, για παράδειγμα στα ρούχα, ακολουθεί πλέον αυτή των ενηλίκων και δεν αντιλέγω αν συγκρίνουμε τα ρούχα που φορούσαμε εμείς ως παιδιά με τα ρούχα που φοράνε τα παιδιά σήμερα είναι πολύ πιο όμορφα. Αλλά αναμένεται από τα παιδιά να παίζουν με τα ρούχα αυτά χωρίς να τα λερώσουν, χωρίς να τα σκίσουν, έχοντας περιποιημένα μαλλιά και φορώντας όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ.
Ένα άλλο αντίστοιχο παράδειγμα είναι όταν πηγαίνουμε σε ένα εστιατόριο, όπου περιμένουμε εμείς σαν γονείς αλλά και οι υπόλοιποι πελάτες του εστιατορίου από το δίχρονο παιδί μας να κάθεται στο τραπέζι, να τρώει και να κάνει ησυχία όση ώρα καθόμαστε κι εμείς. Εννοείται πως αυτό δεν μπορεί να συμβεί καθ’ όλη τη διάρκεια της εξόδου μας οπότε για να το πετύχουμε του δίνουμε το τάμπλετ ή το κινητό μας. Από πολύ νωρίς λοιπόν μπαίνει στη ζωή των παιδιών η τεχνολογία και σε πολλές περιπτώσεις τα social media, με αποτέλεσμα πολλές φορές να έρχονται σε επαφή με ερεθίσματα που δεν απευθύνονται στην ηλικία τους.
Επίσης σε πολλές περιπτώσεις περιμένουμε από τα παιδιά μας να γνωρίζουν να γράφουν και να μετράνε από πολύ μικρά και μπαίνουμε στη διαδικασία να τους προετοιμάζουμε και να τους μαθαίνουμε την ύλη του δημοτικού από το νηπιαγωγείο για να μη δυσκολευτούν στο σχολείο. Επιπλέον υπερφορτώνουμε το πρόγραμμα των παιδιών με ένα σωρό δραστηριότητες χορό, πολεμικές τέχνες, ζωγραφική, μαγειρική, αγγειοπλαστική, ξένες γλώσσες, ρομποτική κτλ μη αφήνοντας χρόνο για παιχνίδι.
Στην προσπάθεια μας λοιπόν να προσφέρουμε ο,τι καλύτερο μπορούμε, όλα τα απαραίτητα εφόδια και όλες τις ευκαιρίες για εξέλιξη στα παιδιά μας ας μην ξεχνάμε να τα αφήνουμε να απολαύσουν την ανεμελιά, την αθωότητα και την παιδικότητά τους. Είναι εξίσου σημαντικό τα παιδιά να μαθαίνουν, να παίζουν, να λερώνονται, να χαίρονται, να βαριούνται, να μην τα απασχολεί αν σκίστηκε το παντελόνι τους ή τι ώρα έχει πάει γιατί πρέπει να προλάβουν την επόμενη δραστηριότητα. Όλα χρειάζονται και όλα μπορούν να προσφέρουν οφέλη αρκεί να υπάρχει μέτρο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μεγαλώσουν και η παιδική τους ηλικία δεν θα γυρίσει ξανά πίσω. Ας αφήσουμε λοιπόν τα παιδιά να είναι παιδιά και να χαίρονται την ηλικία τους.
Αφήστε μια απάντηση