Πολύ συχνά και ειδικά τώρα με την αυξημένη χρήση των social media έχουμε την τάση να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους γύρω μας, με φίλους, με συγγενείς, με συναδέλφους, με διάσημους και με influencers. Ο τάδε πήγε ταξίδι εκεί, ο δείνα πήρε προαγωγή, εκείνος έχει πολύ ωραίο σώμα, εκείνος βρήκε σύντροφο ενώ εγώ δεν πήγα πουθενά, δεν κατάφερα να κάνω τη δουλειά που ήθελα, δεν έχω ωραίο σώμα και ούτω καθεξής.
Η σύγκριση αυτή ξεκινά από την παιδική μας ηλικία που οι γονείς και γενικότερα οι ενήλικες στη ζωή μας αρχίζουν και μας συγκρίνουν “δες ο αδερφός σου πως διαβάζει”, “κοίτα την ξαδέρφη σου πήρε το Lower” κτλ. Στη συνέχεια στο σχολείο ο ανταγωνισμός “ποιος πήρε σε όλα δέκα;”, “ποιος θα είναι σημαιοφόρος;”, “ποιος θα είναι απουσιολόγος;” κτλ. Δε λέω κάποιος φορές η σύγκριση και ο ανταγωνισμός σε κάποιους έχουν θετικά αποτελέσματα. Δίνει κίνητρο να προσπαθήσουν και να εργαστούν περισσότερο, να εξελιχθούν, να θέσουν πιο υψηλούς στόχους και να τους πετύχουν.
Τι γίνεται όμως όταν η σύγκριση αυτή μας κάνει να αισθανόμαστε ανεπαρκείς, να υποτιμούμε τον εαυτό μας, μειώνει την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση και μας δημιουργεί αισθήματα θλίψης, ζήλιας, ντροπής;
Αρχικά οι συγκρίσεις αυτές θα λέγαμε πως δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα καθώς τις περισσότερες φορές λαμβάνουμε υπόψη τις καλύτερες στιγμές των άλλων, τις πιο ευτυχισμένες και τα πιο δυνατά στοιχεία και τα συγκρίνουμε με τα δικά μας πιο αδύναμα στοιχεία και τις λιγότερο καλές μας στιγμές. Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε πως όλοι έχουμε δυνατά αλλά και αδύναμα στοιχεία, καλές αλλά και κακές στιγμές. Τις περισσότερες όμως φορές επιλέγουμε να δείξουμε, ειδικά στα social media τις καλύτερες πτυχές του εαυτού μας και της ζωής μας. Τα φαινόμενα λοιπόν πολύ συχνά απατούν.
Η σύγκριση που έχει νόημα είναι η σύγκριση με τον εαυτό μας. Είναι πολύ πιο εποικοδομητικό να αναλογιστούμε πως ήμασταν παλαιότερα, πως έχουμε εξελιχθεί και πως θα θέλαμε να εξελιχθούμε μελλοντικά. Αυτό που θα μας βοηθήσει περισσότερο είναι να στρέψουμε τη σκέψη και τη ματιά μας προς τον εαυτό μας. Να ανακαλύψουμε ποια είναι τα αδύνατα και δυνατά σημεία μας. Να τα αναγνωρίσουμε, να τα δεχθούμε και να δουλέψουμε πάνω σε αυτά. Να αποκτήσουμε δηλαδή αυτογνωσία. Επιπλέον έχουμε αναφέρει αρκετές φορές πως εμείς ελέγχουμε τις σκέψεις μας οπότε καλό είναι να επικεντρωθούμε σε αυτά που έχουμε καταφέρει και στα δυνατά μας σημεία. Όλοι έχουμε ανασφάλειες ακόμη και οι πιο δυναμικοί άνθρωποι αμφισβητούν τις ικανότητές τους κάποιες φορές. Επομένως είναι λογικό και φυσιολογικό να αισθανόμαστε έτσι. Είναι όμως και στο χέρι μας να σκεφθούμε θετικά και να αισθανθούμε καλύτερα.
Επίσης στην περίπτωση που καταλάβουμε ότι τα social media ευθύνονται κατά κύριο λόγο για τα αρνητικά αυτά συναισθήματα που νιώθουμε καλό είναι να μειώσουμε το χρόνο που περνάμε σε αυτά ή να σταματήσουμε να ακολουθούμε κάποιους λογαριασμούς που βλέπουμε πως μας επηρεάζουν αρνητικά.
Ας εστιάσουμε λοιπόν στον εαυτό μας, σε όσα έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα, σε αυτό που είμαστε και αυτό που μπορούμε να γίνουμε. Ας αισθανθούμε ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχουμε σήμερα και ας είμαστε έτοιμοι να καλωσορίσουμε μελλοντικά τα καλύτερα που θα έρθουν μέσα από τη δική μας προσπάθεια και εξέλιξη.
Αφήστε μια απάντηση